Παιγνιοθεραπεία

Η Παιγνιοθεραπεία είναι ένα μοντέλο μη – κατευθυντικής ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης, που απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους  και εντάσσεται στις Θεραπείες μέσα από την Τέχνη.

Η Παιγνιοθεραπεία δίνει βαρύτητα κατά κύριο λόγο στη λειτουργία και στο ρόλο που διαδραματίζει το παιχνίδι στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Θεωρεί το παιχνίδι ως την κυριότερη φυσική και αβίαστη διαδικασία μάθησης και ως το αμεσότερο μέσο απελευθέρωσης, «κάθαρσης» του παιδιού από άγχη, φόβους, συγκρούσεις, εντάσεις.

Στην Παιγνιοθεραπεία το ίδιο το παιχνίδι, το φυσικό μέσο έκφρασης και επικοινωνίας του παιδιού, είναι το μέσο της θεραπείας. Βασική άποψη της είναι ότι το παιχνίδι εμπεριέχει θεραπευτική δυναμική και ότι το άτομο έχει αφενός την έμφυτη ικανότητα να επιλύει τα προβλήματά του θετικά και αφετέρου  την αναπτυξιακή παρόρμηση να θεωρεί την ώριμη συμπεριφορά πιο ικανοποιητική από την ανώριμη.

Στην μη κατευθυντική – Παιγνιοθεραπεία το παιδί και ο παιγνιοθεραπευτής δομούν από κοινού μια σχέση και ένα θεραπευτικό πλαίσιο ασφάλειας προκειμένου το παιδί να εκφράσει και να εξερευνήσει συναισθήματα και εμπειρίες.

Η Παιγνιοθεραπεία αξιοποιεί στην προσέγγισή της τα διαφορετικά στάδια της ανάπτυξης του παιχνιδιού στη ζωή του παιδιού, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά από συστηματική έρευνα και μελέτη των Dr Sue Jennings και Dr Ann Cattanach: το στάδιο της ενσωμάτωσης (embodiment), της προβολής (projection) και των ρόλων (role play). Τα στάδια αυτά ανάπτυξης του παιχνιδιού ακολουθούν τα στάδια ανάπτυξης της νοητικής, συναισθηματικής, κοινωνικής νοημοσύνης του ατόμου και στις περιπτώσεις που έχουν διαταραχθεί μπορούν να ανακτηθούν στη θεραπεία.

Μέσα από το παιχνίδι και τεχνικές δημιουργικής  έκφρασης ( κίνηση, ζωγραφική, κουκλοθέατρο, πηλό, αφήγηση κ.α.) το παιδί έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει, να εκφράσει και να αναπτύξει πρόσθετες πηγές δυναμικών του, που συμβάλλουν στην αναγνώριση και εκτίμηση των ικανοτήτων του, στην επεξεργασία και διαχείριση δύσκολων ή και τραυματικών βιωμάτων του, στην ανάπτυξη της ψυχικής ανθεκτικότητας(resilience) του.

Παιδιά με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο, ανεξάρτητου φύλου και ικανοτήτων μπορούν να βοηθηθούν από την Παιγνιοθεραπεία. Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε παιδιού η Παιγνιοθεραπεία μπορεί να είναι μια βραχυπρόθεσμη προσέγγιση ή μια διαδικασία που διαρκεί μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Ως θεραπευτικό εργαλείο η Παιγνιοθεραπεία αξιοποιείται από επαγγελματίες της ψυχικής υγείας (ψυχολόγους, ψυχιάτρους, κοινωνικούς λειτουργούς, ειδικούς θεραπευτές, κ.α.) αλλά και εκπαιδευτικούς.

Εφαρμόζεται σε Κέντρα Ψυχικής Υγείας, Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα, σχολεία, νοσοκομεία, ιδρύματα για παιδιά και εφήβους, θεραπευτικές μονάδες γενικότερα, και αντίστοιχα πλαίσια.

Η συνεργασία με τους γονείς και με άλλους φορείς της ψυχικής υγείας και της εκπαίδευσης θεωρείται συχνά πρωτεύουσας σημασίας προκειμένου να επιτευχθεί πιο σταθερά και συνολικά η θεραπευτική αλλαγή.

πηγή:playtherapy.gr/