Δραματοθεραπεία

Η Δραματοθεραπεία ως Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση ανήκει στην κατηγορία των θεραπειών μέσα από την Τέχνη. ( Αrt ’s Therapies ) Αξιοποιεί τη δομή της από την τέχνη του θεάτρου σε συνδυασμό με τη γνώση διαφόρων ψυχοθεραπευτικών κατευθύνσεων όπως: ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία Γιουγκιανή ψυχοθεραπεία, συστημική ψυχοθεραπεία κ.ά.

Δραματοθεραπεία είναι η σύζευξη δύο συνισταμένων του δράματος/θεάτρου και της θεραπείας. Η θεραπευτική αξία και η χρήση της έχουν τις ρίζες στις αρχαίες Θεραπευτικές τελετουργίες και τα θεατρικά δρώμενα διαφόρων πολιτισμών. Μέσα από την θεατρική έκφραση άρχισε μία μαγικοθρησκευτική αντιμετώπιση όπως ήταν οι τελετουργίες. Χρησιμοποιούνταν για συγκεκριμένους σκοπούς όπως τον εξορκισμό μίας επιδημίας, για την γονιμοποίηση της γης και ότι άλλο ο άνθρωπος ένιωθε την ανάγκη να ζητήσει βοήθεια από κάποια ανώτερη δύναμη.

H Δραματοθεραπεία στη σημερινή μορφή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 στην Αγγλία. Με την ανάπτυξη της πρακτικής του θεάτρου ως θεραπευτικού μέσου, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο είναι ο Peter Slade (1954), στην εργασία του «Δραματοθεραπεία μια βοήθεια να αποκτήσετε προσωπικότητα». Ο ίδιος ερεύνησε κυρίως την εφαρμογή της σε εκπαιδευτικά πλαίσια και ειδικά σχολεία. Η Δραματοθεραπεία μετά από τα ειδικά σχολεία άρχισε να κατευθύνεται στη κλινική πρακτική. Λίγο αργότερα, το ‘70 μεταφέρθηκε και στην Αμερική. Μία πρωτεργάτρια και θεωρητικός αυτής της κίνησης ήταν η Dr. Sue Jennings, η οποία ξεκίνησε στην Ελλάδα το 1984 μια σειρά σεμιναρίων που σιγά-σιγά πήρε την μορφή της εκπαίδευσης.

Στόχος της Δραματοθεραπείας είναι να αναπτύξει την υγιή πλευρά του ατόμου, να το διδάξει νέους τρόπους διαπραγμάτευσης και αντιμετώπισης των καταστάσεων της ζωής του, επιφέροντας έτσι την ψυχική και συναισθηματική του ισορροπία. Μέσα από τις τεχνικές της επιτυγχάνεται η διερεύνηση των εμπειριών του θεραπευμένου και η ανάπτυξη του φάσματος των συναισθηματικών και κοινωνικών ρόλων που διαδραματίζει το άτομο στη ζωή του.

Ο ορισμός της Δραματοθεραπείας είναι: η σκόπιμη χρήση όλων των μορφών του θεάτρου και δράσης ως απευθείας μορφή θεραπευτικής παρέμβασης.

Οι τεχνικές που χρησιμοποιεί είναι: κίνηση – μίμηση – καθοδηγούμενη φαντασία – κοινωνιόγραμμα – ζωγραφική – πηλό. Μέσα σε μία Δραματοθεραπευτική συνεδρία το προσωπικό σενάριο του κάθε μέλους παρουσιάζεται με συμβολική μορφή. Η επεξεργασία των θεμάτων γίνεται από την δραματική πραγματικότητα, συχνά με υλικό από θεατρικά έργα, μύθους, παραμύθια, τα οποία μιλούν για την ανθρώπινη κατάσταση.

Η πρακτική της Δραματοθεραπείας βασίζεται σε δύο προϋποθέσεις:

α) Υπάρχει στενή σχέση μεταξύ της δραματικής έκφρασης και της θεραπευτικής διαδικασίας και

β) Μέσα από την αναπαράσταση υπάρχει η πιθανότητα της επίγνωσης και της αλλαγής. Αυτή η διαδικασία συνεισφέρει στην ανάπτυξη και διατήρηση κοινωνικής και ατομικής ταυτότητας. Στην πρακτική της Δραματοθεραπείας πιστεύεται ότι η εμπειρία της δραματικής πράξης είναι από μόνη της θεραπευτική, ότι υπάρχει δηλαδή θεραπευτική διάσταση ενδογενή στη θεατρική δράση.

Η Δραματοθεραπεία απευθύνεται σε άτομα που θέλουν να διατηρήσουν την υγεία τους και να αναπτύξουν παραπέρα την προσωπικότητα τους, ή σε άτομα που αντιμετωπίζουν συγκεκριμένα ψυχολογικά προβλήματα.

Πηγή:playtherapy.gr/