Ομάδες κοινωνικών δεξιοτήτων – συναισθημάτων

 

 

 

Η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων (κοινωνικές ικανότητες) ως έννοια χρησιμοποιείται για να δείξει το επιθυμητά αναμενόμενο αποτέλεσμα της ανάπτυξης ενός παιδιού (Schaffer, 1996). Δηλώνει την ικανότητα κάποιου να αλληλεπιδρά αποτελεσματικά με το περιβάλλον και να επιτυγχάνει κοινωνικούς στόχους. Να εμπλέκεται σε πολύπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις και να αναπτύσσει ειδικές δεξιότητες όπως, φιλικές σχέσεις με τους γύρω του, αποδοχή, συμπάθεια, ενσυναίσθηση. Η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων επιτρέπει στο παιδί την ομαλή προσαρμογή στην ομαδική ζωή της τάξης και την ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων με τους γύρω του. Η οικογένεια αποτελεί το πρώτο πεδίο κοινωνικών σχέσεων αποφασιστικής σημασίας για την κοινωνική μάθηση του παιδιού, ενώ το σχολείο από την πλευρά του προσφέρει ένα συμπληρωματικό και ενισχυτικό πεδίο αλληλεπιδράσεων (Κυρίδης, 1996). Στο σχολείο το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας. Η ατομική βιογραφία και οι ιδιαιτερότητες του καθενός πλουτίζουν την καθημερινή ζωή, αλλά συγχρόνως δημιουργούν και δυσκολίες, αφού τα παιδιά αδυνατούν πολλές φορές να κατανοήσουν τις ανάγκες και τα συναισθήματα των άλλων (Σακελλαρίου, 2002).

Οι κοινωνικές δεξιότητες αποτελούν σημείο αναφοράς για τη σχολική, προσωπική και επαγγελματική ζωή των ατόμων. Η απουσία ή η έλλειψη αυτών των δεξιοτήτων μπορεί να οδηγήσει στην απομόνωση, τη σχολική αποτυχία και διαρροή με αποτέλεσμα προβλήματα στη ζωή του παιδιού (Asher, Oden & Gottman, 1992). Έρευνες αποδεικνύουν ότι τα κοινωνικά απομονωμένα παιδιά μπορούν να διδαχθούν δεξιότητες που αυξάνουν τις κοινωνικές του επαφές και την αποδοχή από τους γύρω τους. Η θετική ενίσχυση από τον εκπαιδευτικό για τη βαθμιαία αλλαγή μιας συμπεριφοράς, η παρατήρηση ενός κοινωνικά αποτελεσματικού μοντέλου, η λεκτική καθοδήγηση αποτελούν αποτελεσματικές στρατηγικές στην κατεύθυνση βελτίωσης της κοινωνικής ανάπτυξης (Asher et al, 1992).

 

ΔΟΜΗ ΟΜΑΔΩΝ:

 

 

Κάθε παιδί συμμετέχει σε μια μικρή ομάδα (3-4 παιδιά) ανάλογα με το κοινωνικό, αναπτυξιακό, γνωστικό και ηλικιακό του επίπεδο καθώς και από τα ενδιαφέροντα του.

 

Βάση των παραπάνω σχεδιάζονται κ τα προγράμματα (ανάλογα με το επίπεδο και τις ανάγκες της κάθε ομάδας). Η θεματολογία μπορεί να εστιάζει στις δεξιότητες συζήτησης (πχ. συζήτησης έναρξη-διατήρηση, αναμονής σειράς), στην βελτίωση της συμπεριφοράς (πχ. ανάπτυξη συγκέντρωσης και αναμονής), στην ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων (κοινωνικοί κανόνες, ρύθμιση φωνής, ζήτηση βοήθειας, καλή υγιεινή) καθώς και στην ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων (προσέγγιση ατόμων, έναρξη και διατήρηση φιλίας, ομαδικά παιχνίδια, ενσυναίσθηση, αντοχή στην ματαίωση ή στην άρνηση) κλπ.